Chmura stropowa

Chmura stropowa z widoczną formacją cauda i opadem w wysokoopadowej superkomórce. Fot. Paweł Błaszkowski/Sieć Obserwatorów Burz

Chmura stropowa (wall cloud, murus) – charakterystyczne, rotujące obniżenie w tylnej części superkomórki burzowej. Bezpośrednio związana z mezocyklonem. Zazwyczaj wolna od opadów, w superkomórkach wysokoopadowych czasami zakrywana przez deszcz. W takiej sytuacji rejon chmury stropowej określa się potocznie klatką niedźwiedzia.

Chmura stropowa jest dowodem na obecność rotującego prądu wstępującego w superkomórce. To z niej najczęściej schodzą tornada, choć badania w ramach Projektu POLTORN Sieci Obserwatorów Burz wskazują na to, że nie zawsze polskie tornada związane są z wyraźną chmurą stropową. Ich obecność jednak znacznie zwiększa prawdopodobieństwo pojawienia się trąby powietrznej.

Chmura stropowa często mylona jest z nisko zawieszonymi fractusami, scud cloudem lub nawet chmurą szelfową, zwłaszcza przez niewprawionych obserwatorów. Wprawiony obserwator jest jednak w stanie rozróżnić tą formację. Chmurę stropową łatwo rozpoznać po jej położeniu pod burzą, charakterystycznym kształcie i motoryce.

W przypadku prawoskrętnych superkomórek (większość w Polsce) chmura stropowa występuje w prawej, tylnej flance burzy.